تعداد صفحات:52
نوع فایل:word
فهرست مطالب:
بخش اول – ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ از وارد ﺷﺪن ﺟﻨﮓ اﻓﺰار ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ در ﻧﯿﺮوی ﻧﻈﺎﻣﯽ اﯾﺮان
ﻣﻘﺪﻣﻪ
آﺷﻨﺎﯾﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ و ﺟﻨﮓ اﻓﺰارﻫﺎی آﺗﺸﯿﻦ
ورود ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ در ﻧﯿﺮوی ﻧﻈﺎﻣﯽ اﯾﺮان و ﮐﺎرﺑﺮد آن
بخش دوم – ﭘﺎره ای اﺑﺘﮑﺎرات در ﮐﺎرﺑﺮد ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺧﻮدی در ﺗﻮﻗﻒ و ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻣﺘﺠﺎوز
ﺳﺎﺧﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﭘﻮش دﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮای ﺗﻮپ ﻫﺎی 130 م م
ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﻮﯾﺘﺰرﻫﺎی 155 م م ﮐﺸﺸﯽ
ﺗﻌﻤﯿﺮ و ﻧﻮﺳﺎزی دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﻋﺎﯾﺪ و دافع (BUFFER) ﻫﻮﯾﺘﺰرﻫﺎ
ﯾﮏ ﻣﺪل ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺧﻮدﮐﺸﺸﯽ
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﮕﺎن ﻫﺎی ﻣﻮﺷﮑﯽ در ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺻﺤﺮایی
بخش سوم – پدافند توپخانه ای
ﻣﻘﺪﻣﻪ
چرا پدافند توپخانه ای؟
سامانه های پدافند توپخانه ای در ایران
دفاع بسیار کوتاهبرد
دفاع دوربرد
نتیجه گیری و نقد
بخش چهارم – فناوری توپخانه های مدرن دنیا
آشنایی با شش توپ ناشناخته در جهان
تلاشهای ایران در حوزه توپهای خود کششی چرخ دار
هویتزر 777 بریتانیا
طراحی
هدایت آتش
مهمات
تاریخچه عملیاتی
مشخصات
آشنایی با پنج راکت انداز ناشناخته در جهان
RT2000
RM-70
Bateleur
FIROS
Jobaria
نبیره کاتیوشا
توپ خودکششی 150 میلیمتر هویتزر مدل pzh-2000
توپ خودکششی 130 میلیمتر “BERRG”2S9
توپ خودکششی چرخ دار ایرانی
بخش پایانی – نگاهی به آینده رسته توپخانه
منابع و ماخذ
فهرست اشکال:
پنتسایر نمونه اسی از ترکیب سیستم های موشکی و توپخانه ای پدافند مدرن
حمله یک موشک کروز به یک هدف آزمایشی
آتشبار هشت لول کوتاهبرد
آتشبارهای 14.5 میلی متری چهار لول
ZU-23M، یک نیاز بی پاسخ برای نیروهای مسلح ایران
Pzh-2000 آلمانی با جرم 55800 کیلوگرم در حال ورود به آنتونف-124
آرچر
توپ خودکششی چرخدار ایرانی
ﻣﻘﺪﻣﻪ:
در ﺳﺎل 1405 ﻣﯿﻼدی ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ از ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎروت ﺗﻮﺳﻂ ﭼﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ
ﺑﻮد ﺷﺨﺼﯽ از اﻫﺎﻟﯽ ﺑﻮﻫﻢ (ﺑﺨﺸﯽ از چک اسلواکی ﮐﻨﻮﻧﯽ) ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﺎن زﯾﺰﮐﺎ (john
ziska) ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎروت، ﯾﮏ ﺟﻨگ اﻓﺰار آﺗﺸﯿﻦ ﺳﺎﺧﺖ، ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﮔﺬر
زﻣﺎن ﺗﻮپ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ افزار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻟﯽ در ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﺑﻪ وﺟﻮد
آمد.
آﺷﻨﺎﯾﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ و ﺟﻨﮓ اﻓﺰارﻫﺎی آﺗﺸﯿﻦ
1) آﺷﻨﺎﯾﯽ اﯾﺮان با جنگ اﻓﺰاری ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮپ در دوم ماه رجب به سال 914 ه.ق
(23 اوت 1520 ﻣﯿﻼدی) و در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ ﭼﺎﻟﺪران ﺑﯿﻦ اﯾﺮان و اﻣﭙﺮاﻃﻮری ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ
ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ ﺷﻠﯿﮏ اﯾﻦ جنگ اﻓﺰارﻫﺎی ﺳﺮ ﭘﺮ ﻗﺸﻮن عثمانی (200ﻋﺮاده) ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺖ
و اﯾﺠﺎد ﺷﮑﺎف در ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺟﻨﮓ آور ﻗﺰﻟﺒﺎش ﺷﺎه اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﺻﻔﻮی ﮔﺮدﯾﺪ و ﯾﮑﯽ از
ﻋﻠﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﺷﮑﺴﺖ اﯾﺮان در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻮد.
2) ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎبقه آﺷﻨﺎﯾﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺳﻼح ﻫﺎی ﮔﺮم (ﺗﻔﻨﮓ) ﺑﻪ ﺣﺪود
سالهای 868 ه .ق و ﻣﻘﺎرن ﺳﻠﻄﻨﺖ اﻣﯿﺮ ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮ و اوزون ﺣﺴﻦ آق ﻗﻮﯾﻮﻧﻠﻮ ﺑﺮ
ﻣﯽگردد ﮐﻪ آﻏﺎز رواﺑﻂ ﺳﯿﺎﺳﯽ – ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﻤﻬﻮری وِ ﻧﯿﺰ با اﯾﺮان ﺑﻮد و ﺟﻤﻬﻮری
وِ ﻧﯿﺰ در ﺗﻼش ﺑﺮآﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﺪ اﺗﺤﺎدی ﺑﺎ اوزون ﺣﺴﻦ آق ﻗﻮﯾﻮﻧﻠﻮ از
ﻓﺸﺎر ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮ اروﭘﺎ و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﮑﺎﻫﺪ و اوزون ﺣﺴﻦ ﻧﯿﺰ در ﺻﺪد ﺑﻮد ﺗﺎ
ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اروﭘﺎﯾﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ کند. اﮔﺮ ﭼﻪ از زﻣﺎن آق
ﻗﻮﯾﻮﻧﻠﻮﻫﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﭘﺎی ﺟﻨﮓ اﻓﺰار ﮔﺮم ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از آن ﻧﯿﺰ
ﺑﺎ ورود درﯾﺎﻧﻮردان ﭘﺮﺗﻘﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎرس، ﺟﺰﯾﺮه ﻗﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻓﺮوش ﺟﻨﮓ
افزارهای آﺗﺸﯿﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻔﻨﮓ و ﭘﯿﺴﺘﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﺳﺮ ﭘﺮ (ﮐﻤﺮی ﺳﻼح) ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد
اما ﻗﺰﻟﺒﺎش ها (ﻃﻮاﯾﻒ هفت ﮔﺎﻧﻪ آذری زﺑﺎن ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻪ اﺻﻠﯽ ﻗﺸﻮن ﺻﻔﻮی ﺑﻮدﻧﺪ)
ﺟﻨﮕﯿﺪن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ اﻓﺰارﻫﺎ را ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﺷﻤﺮده و ﺑﺎ دﯾﺪ ﭘﺴﺘﯽ ﺑﻪ آنها
میﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ و ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﯿﺮ و ﮐﻤﺎن و ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﺗﺒﺮزﯾﻦ و ﺳﭙﺮ را ﺑﺮﺗﺮ ﻣﯽﺷﻤﺮدﻧﺪ.
دوران ﺻﻔﻮﯾﺎن در اﯾﺮان (907-1145 ه.ق/ 880 – 1001 ﻫـ .ش) دوران اوج
ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪی اﻣﭙﺮاﻃﻮری ﻋﻈﯿﻢ و ﭘﻬﻨﺎور ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ در ﻏﺮب اﯾﺮان و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮوی
ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﻦ اﻣﭙﺮاﻃﻮری در اروﭘﺎ ﺑﻮد و از اﯾﻦ رو دولتهای اروﭘﺎﯾﯽ و ﮐﻠﯿﺴﺎی
رم ﻫﻤﻮاره در اﻧﺪیشه ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻦ دو دوﻟﺖ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﯾﺮان و ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ
ﺗﺎ از ﭘﯿﺸﺮوی ﻗﺸﻮن ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻧﻤﺎیند، زیرا دﻻوریهای ﻗﺸﻮن
ﮐﻮﭼﮏ اﯾﺮان در ﺟﻨﮓ ﭼﺎﻟﺪران ﺑﺎ ﻗﻮای ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪی اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺎ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ
اﯾﻦ اﺑﺮ ﻗﺪرت ﻧﻈﺎﻣﯽ زﻣﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮای اروﭘﺎﯾﯿﺎن ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﯿﺪه ﺑﻮد.
تعداد صفحات:20
نوع فایل:word
فهرست مطالب:
مقدمه
افتتاح دوره چهاردم قانون گذاری
مقدمات آمادگی و رسمیت مجلس
زندگی سید محمد صادق طباطبایی
وقایع و قوانین مهم وضع شده در دوره چهاردم
فراکسیون های مجلس چهاردم
نقش مجلس در زمان جنگ
عدم تهدید دوره چهاردم و ابراز تمایل به قوام السلطنه
منابع
مقدمه:
مجلس چهاردهم قاعدتا نخستین تجربه ملت ایران بعد از دوره دیکتاتوری در یک انتخابات نسبتا آزاد بود و به دلایل فراوان و ازجمله:
حضور ارتش بیگانه در مملکت و استقرار حکومت نظامی و دخالت ارتش و دربار و
سردمداران رژیم گذشته بر سیاست عمومی مملکت و بالاخره عدم تشکل و در راس
همه آن ها بی اطلاعی و بی سوادی اکثریت مردم از آزادی و مشروطیت امکان
اینکه نمایندگی در مفهوم حقیقی آن از طرف مردم راهی مجلس شوند پیدا نشد و
جز تنی چند، بقیه از همان بافت و همان وکلای دوره رضاشاهی و فئودال ها و
سرمایه داران بودند ولی وجود همان چند نفری که در طول حکومت رضاخان خانه
نشین بودند و حالا وارد صحنه سیاست می شدند موجب تحولات و بیان مطالب و
افشاگری هایی شد که هم نشان دهنده حوادث و ماجراهای گذشته و هم نمایان گر
راهی بود که میرفت در آینده محور تحولات مملکت بر آن قرار گیرد. تنها فرقی
که این مجلس با مجالس دوره ی رضاشاهی داشت این بود که:
در آن مجالس در اطاعت از اوامر دیکتاتور وحدت نظر و رایی بود ولی در مجلس
چهاردهم چنان تشقت و تفرقه وجود داشت که حتی در شرایط بسیار سخت و طاقت
فرسا برای ملت که نیروی بیگانه سراسر کشور را در اشغال داشت مجلسیان به جای
توجه به حال مردم سرگرم زد و خورد و تسویه حساب های گذشته و بند و بست
برای آوردن و بردن کابینه ها در جهت تأمین منافع خویش بودند.
از مجموع 128 نماینده که این مجلس داشت عده کثیری برای اولین بار انتخاب شده بودند که نمایندگان عضو حزب توده از آن مجلس بودند.
مجلس چهردهم بیشتر عمر خود را با تشنجات داخلی ناشی از اختلاف عقیده و عدم تجانس و همچنین تحریکات دولت های خارجی گذرانید.
عمر مجلس چهاردهم در روز 21 اسفند سال 1324 به سر آمد و سید محمد صادق
طباطبایی در تمام دوران فترت (در مدت بین افتتاح مجلس چهاردهم و افتتاح
مجلس پانزدهم) ریاست اداری مجلس را به عهده داشت.